ပါက္တတ္ကရပုံျပင္(၁၈)
တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ အလြန္ျမာေပြတဲ့ ရြာသူၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူဟာ ဘယ္ေလာက္ ျမာေပြသလဲဆိုရင္ ရြာထဲမွာ အပ်ိဳေလး အပ်ိဳၾကီး တစ္ခုလပ္ မုဆုိးမ သူနဲ႕လြတ္တာ ေတာ္ေတာ္ကိုရွားတယ္ ဆိုပဲ။ ေနာက္တစ္ခု သူ႕မွာ ထူးျခားတဲ့ အနံ႔ခံအားရုံ ရွိတယ္။ သူ႕မွာ လူပ်ိဳျဖစ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ သားေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
တစ္ေန႕ေတာ့ သားကို ေခၚျပီးေျပာတယ္။
`` သား ဒီရြာမွာ သားရည္းစားထားမယ္ဆိုရင္ အဘနဲ႕ လြတ္တဲ့သူရွားတယ္ ဒါေၾကာင့္ သားမ်ားရည္းစား ရရင္ အဘ နဲ႕ မပတ္သတ္တဲ့သူျဖစ္မွ ေကာင္းမယ္``
``ဒီလိုဆို ဘယ္လုိလုပ္ျပီးသိႏိုင္မွာလဲ အဘရဲ႕ ``
``လြယ္ပါတယ္ သားရယ္ သားခ်စ္သူနဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့အခါ သူ႕ဆီက ခြင့္ေတာင္းျပီး ျပန္ကာနီးက်ရင္ လက္နဲ႕ ထိလာခဲ႕( ဘာကိုထိခိုင္းတာလည္းဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာ သေဘာေပါက္) ျပီးရင္ အဘ နဲ႕ပတ္သတ္ဖူးလား မပတ္သတ္ဘူးလား အဘဆုံးျဖတ္ေပးမယ္။ ``
ဒီလိုနဲ႕ သားျဖစ္တဲ့သူဟာ သူ႕အဘမွာသလို လုပ္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘယ္သူပါလုိ႕မေျပာပဲ လက္ကိုေပးတယ္။ သူ႕အဘက အနံ႕ခံၾကည့္ျပီး---
``ေဟ့ ဒါရြာေတာင္ပိုင္းက ေရႊၾကည္ရဲ႕သမီး ေအးမ မဟုတ္လား မလုပ္နဲ႕ကြ အဘနဲ႕ပတ္သတ္ဖူးတယ္``
ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းျပီး လုပ္လာျပန္တယ္။
``ဒီဟာက ရြာေျမာက္ပိုင္း က မသန္းမွီရဲ႕ အၾကီးဆုံးသမီး ရင္ရင္ ပါကြာ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား``
``ဒါကေတာ့ ရြာအေနာက္ပိုင္းက မခ်စ္ပဲ``
``ဒါကေတာ့ ရြာအေရွ႕ပိုင္းက တစ္ခုလပ္ မေက်းေတာ ပါကြာ``
``ဒါက ရြာအလယ္ပိုင္းက အပ်ိဳေပါက္မေလး ေထြးေထြးမဟုတ္လား``
ၾကာေတာ့ သားလုပ္တဲ့သူဟာ စိတ္တိုလာတယ္။ တစ္ရြာလုံး သူ႕အဘနဲ႕ လြတ္တဲ့သူကို မရွိေတာ့ဘူး။ ေျပာသမွ်လည္း လုံးဝကြက္တိ ။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးဆုိးပဲ။
ဒီေန႕ေတာ့ သူဘယ္သူနဲ႕မွ ခ်ိန္းမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အဘကို စိတ္ခုေနတာရယ္ သူ႕အဘတကယ္ သိတာလားသိခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ လမ္းေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေခြးမကို ထိျပီး သူ႕အဘကုိ စစ္ခိုင္းတယ္။ သူ႕အဘဟာ သားျဖစ္သူရဲ႕ လက္ကိုအနံ႔ခံရင္း အရင္လုိ အလြယ္တကူ မေျပာဘူး။ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ခဏၾကာမွ အလန္႕တၾကားနဲ႕---
``ေဟ့ေဟ့ ငါ့ကို ေတာင္ေဝွး ေပးစမ္းပါ ---- ဒါအသစ္ေလးကြ`` တဲ့။
ကိုင္း ေကာင္းေရာ----------------
